زمان مذاکره مستقیم با آمریکا و اسامی تیم مذاکره کننده مشخص شد

با وجود آنکه محمدجواد ظریف عطای حضور در دولت چهاردهم را به لقایش بخشیده و از بازگشت به سطوح اجرائی کناره‌گیری کرده‌، اما نام او همچنان در محافل سیاسی و رسانه‌ای به‌ عنوان چهره‌ای تأثیرگذار مطرح است و کماکان ظریف در معرض گمانه‌زنی‌های گسترده قرار دارد.

در تازه‌ترین ادعاها، برخی منابع مدعی شدند‌ پس از نشستی محرمانه در صبح روز جمعه میان آقایان قالیباف و حاجی‌بابایی با رهبر انقلاب، موضوع مذاکرات مستقیم با ایالات متحده آمریکا مورد تأیید قرار گرفته و سه چهره سیاسی، از‌ جمله آقایان علی لاریجانی، محمد فروزنده و محمدجواد ظریف، به عنوان نمایندگان منتخب برای این مأموریت معرفی شده‌اند. بر اساس این ادعا، آغاز مذاکرات مزبور از ابتدای ماه ژوئن ۲۰۲۵ (مطابق با اواسط خردادماه ۱۴۰۴) پیش‌بینی شده است. با‌این‌حال، منابع نزدیک به دکتر ظریف  قویا این ادعا را رد کردند. پیش از این نیز اخبار مشابهی درباره بازگشت احتمالی دکتر ظریف به صحنه سیاسی مطرح شده بود؛ از‌ جمله شایعه‌ای مبنی بر انتصاب ایشان به سمت مشاور امور بین‌الملل رهبر انقلاب‌ که با واکنش و تکذیب هاتف صالحی، فعال رسانه‌ای اصولگرا،‌ همراه شد.

او در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی ایکس، اعلام کرد‌ این شایعه توسط وحید خرمیان، یکی از نزدیکان دکتر ولایتی و دکتر ظریف، فاقد صحت دانسته شده است. نکته شایان تأمل آن است که طرح چنین شایعاتی، به‌ویژه در شرایط حساس کنونی، نه‌تنها می‌تواند فضای روانی کشور را ملتهب کند، بلکه ممکن است به تضعیف جایگاه دولت چهاردهم و در عین حال خدشه‌دار‌کردن اعتبار شخصیت‌های سیاسی، از ‌جمله دکتر ظریف، منجر شود. پیش‌تر نیز ادعایی مبنی بر سفر محرمانه دکتر ظریف به نیویورک به‌ منظور انجام گفت‌وگو با مقامات آمریکایی منتشر شده بود که محمدهادی محمدی، مدیر روابط‌عمومی معاونت راهبردی ریاست‌جمهوری، در واکنش به این ادعا در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «از دکتر ظریف درباره شایعه سفر به نیویورک پرسیدم. ایشان با طنازی پاسخ دادند: نه نیویورک، بلکه در اصفهان، نصف جهان، همراه همسرم به دیدار مسئولان آرامستان باغ رضوان رفته بودم. البته شاید اخیرا نیویورک نیز جزئی از قصبات نصف جهان شده باشد».

غیاب پرسروصدا در میدان دیپلماسی

‌توجه به توالی این‌دست شایعات، آن‌هم در بازه زمانی یک ماه پیش از کناره‌گیری ظریف از معاونت راهبردی، نشان می‌دهد ‌هرچند او رسما نقشی در دولت فعلی ندارد، اما نام و جایگاه سیاسی‌اش همچنان در فضای عمومی کشور موضوع توجه، تحلیل و بعضا سوءبرداشت‌هایی است که نیازمند دقت، شفاف‌سازی و پرهیز از بهره‌برداری‌های جناحی است. در روزگاری که دیپلماسی ایرانی با یکی از حساس‌ترین مقاطع تاریخ معاصر خود مواجه ‌و موازنه قوای جهانی به‌شدت علیه منافع ملی در حال تحول است، فقدان چهره‌ای همچون محمدجواد ظریف، بیش از آنکه نشانه‌ای از پایان یک عصر باشد، یادآور نیاز مبرم به بازتعریف وزن دیپلماسی در راهبرد کلان کشور است.

ظریف، به‌رغم کناره‌گیری آشکار از پذیرش هرگونه مسئولیت رسمی در دولت چهاردهم، هنوز هم در تاروپود گفت‌وگوهای نخبگانی، رسانه‌ای و حتی در گمانه‌زنی‌های محافل رسمی به‌ عنوان عنصری تعیین‌کننده، موضوعیت دارد. در هفته‌های گذشته، بازنشر اخبار تأیید‌نشده از انتصاب او به‌ عنوان مشاور عالی در امور بین‌الملل، شایعات پی‌درپی درباره سفرهای دیپلماتیک محرمانه‌ و حتی نسبت‌دادن نقش به او در تیم احتمالی مذاکره با ایالات متحده، مجموعه‌ای از تحرکات رسانه‌ای و روانی را رقم زده که نمی‌توان آن را صرفا در چارچوب جنگ روایت‌ها تفسیر کرد. تداوم این اخبار ‌-با وجود تکذیب‌های رسمی- حامل پیامی صریح و درخور تأمل است؛ خلأ دیپلماتیکی که با خروج ظریف از میدان‌ پدید آمده‌ هنوز از سوی بدنه کارشناسی، افکار عمومی و حتی رقبای سیاسی او‌ پر نشده است.